W ubogiej stajence w Betlejem
Maryja swe dziecię powiła.
Gdy miejsca wśród ludzi nie było,
wśród zwierząt je położyła.
Tam gdzie baranki, białe jak śnieg
Wół, co nadziwić się nie może .
No...i osiołek z dużymi uszami,
który od dawna mieszka w oborze.
Osiołku z dużymi uszami,
cóż to się dzieje w twojej stajence?
Patrzysz wokoło wielkimi oczami,
gdzieś blisko słyszysz kwilenie dziecięce.
Uszy podniosłeś wysoko
by słychać śpiewu matuli,
co kołysankę dziecięciu śpiewa,
aby płaczące do snu utulić.
Osiołku z dużymi uszami,
zdziwienie wielkie w tobie
że Bóg zamieszkał że zwierzętami?...
Urodził się w ubogim żłobie?
Anieli tak pięknie śpiewają,
jasność wokoło tak wielka.
Biednych pastuszków z pól wołają,
Miłość wypełnia stajenkę.
Twa głowa pomieścić nie może,
że dzisiaj zechciał Pan Wielki,
urodzić się w ubogiej oborze,
swój pałac uczynić z twojej stajenki?
Szczęśliwy i wierny osiołku,
dumnie usiadłeś obok Maleńkiego.
Już nigdy, nikomu nie pozwolisz,
wyrwać Go z serca swojego.
Bóg w każdym każdym serduszku narodzić się pragnie,
nic nie jest w stanie temu przeszkodzić.
Więc jak osiołek ciągle nasłuchuj
i miejsce przygotuj, by mógł się narodzić.
Słuchaj z uwagą co Kościół mówi,
gdy Bożą Miłością chce Cię obdarować
i w Twym maleńkim jeszcze serduszku,
godny Jezusa, pałac wybudować.
Nie pozwól Mu czekać w osamotnieniu,
lecz otwórz drzwi serduszka swego.
Choć jak osiołek dziwisz się temu,
że Wielki Król chce wejść do niego.
W dniu Dziecka dedykuję wszystkim dzieciom
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz