500 LAT Z CHRYSTUSEM

Z wysokiej wierzy prastarej świątyni
głos dzwonu godziny wybija
i przypomina każdemu z nas,
że życie na ziemi przemija.

Że pośród nas mieszka sam Bóg
i drzwi świątyni otwiera szeroko,
by nas przed złem obronić mógł
i w sercu swoim schować głęboko.

O tę świątynię przez 500 lat,
troszczył się ojciec, troszczył się dziad,
by każdy z nas, wśród wielu dróg,
drogę do Nieba odnaleźć mógł.

Tu, pośród gwaru żareckich uliczek
trosk, zabiegania i codzienności,
Chrystus do stołu wszystkich zaprasza
by Chlebem Życia nas ugościć.

Gorliwy Szymon i Juda Tadeusz

od pięciu wieków nam patronują

I w sprawach trudnych tych beznadziejnych
przed tronem Bożym wciąż orędują

W bocznym ołtarzu z małym dzieciątkiem
w stroju złocistym Najświętsza Panna.
Są też Dominik, Wojciech, Antoni
i Bernadeta i Święta Anna.

Tutaj dorastał ksiądz Ludwik Gietyngier,
błogosławiony dziś spośród nas.
Bogu i ludziom służył z pokorą,
za wiarę męczony w pożogi czas.

Od pięciu wieków przebywa z nami
w chlebie i winie, Syn Boży.
Kapłani z troską czuwają by łaski
z godnością czerpali, zdrowi i chorzy.

Boże Najświętszy, pełni wdzięczności
klękamy dzisiaj przed Tobą w pokorze,
bo każdy z nas, już tutaj na Ziemi
blisko Chrystusa żyć może.

I taką cząstkę Nieba na Ziemi
w duszach pragniemy budować,
by nasze dzieci na dalszą drogę
miłością do wiary obdarować.

BŁOGOSŁAWIONY LUDWIKU

Kiedyś, biegałeś po żareckiej ziemi,
nasz stary kościół był Twoją przystanią.
Tu na kolanach swą Miłość spotkałeś
i tej Miłości wierny pozostałeś.

I za Jej głosem poszedłeś, by służyć,
tym, których Bóg na drodze Twej postawi,
rozdawać wiarę, nadzieję i miłość
by od zagłady, od zła świat wybawić.

I kiedy strasznej wojny noc nadeszła,
pod skrzydła jak orzeł, chowałeś pisklęta.
A gdy okupant, w drzwiach kościoła stanął,
zdążyłeś spożyć... Hostię przełamaną.

Razem z Chrystusem wziąłeś krzyż w ramiona
by resztki wiary od śmierci ocalić,
by świat nie zwątpił w miłość i nadzieję,
gdy zło okrutne, w oczy mu się śmieje.

Zabrali Ciebie do piekła na ziemi
tam gdzie cierpienie, ból i przerażenie.
Zdjęli sutannę i pasiak włożyli .
Za wiarę i miłość, okrutnie pobili .

Biegałeś kiedyś po żareckiej ziemi,
dziś Twą przystanią niebiańskie komnaty ,
bo tej Miłości którą tu spotkałeś
w cierpieniu, do końca wierny pozostałeś.

Prosimy Ciebie nasz Ludwiku drogi
spoglądaj z góry na swoich rodaków
i pomóż zrozumieć, że Miłość jest z nami
boś błogosławiony, między aniołami.

NON POSSUMUS

Odejdź stąd wreszcie, tęczowa zarazo.
Ty, która depczesz wszystko i wszędzie.
Odejdź! I już tu więcej nie wracaj.
Polska twym domem nigdy nie będzie.

Nie będziesz deptać świętości, ołtarzy
i naszych dzieci nie będziesz mamić,
kłamstwa rozsiewać na polskiej ziemi,
miłości do wiary, nie będziesz ranić.

Już NON POSSUMUS z ambony krzyczą.
Upadniesz jak inne, ideologio zuchwała,
bo nas obroni Matka z Jasnej Góry
która od Ciebie, wiele krzywd doznała

POLSKA, ZRANIONA MATKA

Cóż chcieli z tobą zrobić,prawdo o Smoleńsku
W trumnach, na zawsze zamknąć próbowali.
Jak głodne sępy rzucili się na ciebie
i martwe ciała z godności obdzierali.

Lecz one z grobów głośno krzyczeć będą,
dopóki prawda z martwych nie powstanie
i przejdzie drogą przez miłość wydeptaną
tych, którzy kochać nigdy nie przestaną.

Zamilczcie więc wszyscy,
coście do hańby w ojczyźnie swojej dopuścili
i w czasie żałoby, straszliwym kłamstwem
cierpiących Polaków karmili!

Polska swym dzieciom jak każda matka,
godność przywróci i pamięć zachowa
i w ziemi ojczystej, do snu wiecznego
ciała swych synów z szacunkiem pochowa.

BRZOZY PŁACZĄCE

Brzozo smoleńska,ciebie oskarżyli,
że na drodze stałaś
i że skrzydło do Katynia lecącego
samolotu urwałaś .

A tyś niewinna !
Twe gałązki delikatnie na wietrze powiewają,
zranione jak to skrzydło,
nad kłamstwem cichutko i samotnie łkają.

Boś ty świadkiem milczącym
wydarzeń poranka tamtego,
w którym zginął wraz z innymi,
prezydent narodu polskiego.

Nie ty jedna jesteś świadkiem
kłamstwa i chwil grozy,
tam, w Katyniu polskie groby
opłakują inne brzozy.

BĄDŹ ZE MNĄ

Bądź ze mną Panie,
gdy pycha w progu mej duszy stanie,
kiedy fałszywą drogę pokazuje
i światło wiary ugasić próbuje.

Bądź ze mną Panie,
gdy strach, samotność, ból, rozczarowanie,
kiedy złe myśli głowę zaprzątają
a podszepty złego spokoju nie dają.

Gdy się wydaje łatwym rozwiązaniem,
słowem, jak błotem rzucić w przeciwności.
Bądź ze mną proszę i nie dopuść nigdy,
by zło, wypłynęło z moich wnętrzności.

POLSKA KRÓLESTWEM CHRYSTUSA

Chwilo wielka,
dziś nadeszłaś dla kraju naszego.
CHRYSTUS KRÓLEM obwołany
w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.

Tłumnie Polacy się tam zgromadzili,
ze swoim Prezydentem.
O królowanie Chrystusa prosili,
przejęci wielce tym doniosłym momentem.

Króluj Chryste w naszym kraju,
pomóż dobrem zło zwyciężać,
by Twa Miłość stąd płynęła
i świat cały ogarnęła.

Warto było Prawdy bronić
i wielką ofiarę ponosić,
aby dzisiaj stać się godnym,
Chrystusa o królowanie prosić.

Cześć i chwała bohaterom,
co za Polskę zginęli
i BÓG, HONOR, OJCZYZNA
głęboko w sercach wyryte mieli.

19.11.2017r Ogólnopolska Uroczystość Jubileuszowego Aktu Przyjęcia
Jezusa Chrystusa za Króla i Pana naszego narodu.
Kraków - Łagiewniki